się wzdłuż brzegu.<br>- Panie Fryderyku! Panie Fryderyku! - zawołała Zenobia i pobiegła za autem. Ale Fryderyk nie słyszał czy też nie chciał słyszeć jej wołania. Samochód jeszcze przyśpieszył.<br>Zdumiony stałem obok swego wehikułu. W jednej ręce trzymałem brzytwę, w drugiej miałem ręcznik. Nie zdawałem sobie sprawy, że po zranionym policzku leci krew i ścieka mi na szyję &lt;page nr=139&gt;. Wyglądałem, jakby mi ktoś gardło poderżnął.<br>- Boże drogi - jęknęła na mój widok Hilda.<br>- Bandaże! Bandaże! Dajcie bandaże! - krzyknął doktor i zniknął w namiocie, gdzie znajdowała się apteczka.<br>Tymczasem pan Kuryłło podpływał już do drugiego brzegu. Od skraju lasu dzieliło go najwyżej dwadzieścia metrów. Nagle ogromny