Typ tekstu: Książka
Autor: Błoński Jan
Tytuł: Forma, śmiech i rzeczy ostateczne
Rok: 1994
Pimko musi wtargnąć do powieści w momencie, kiedy bohater-narrator zasiada do pisania najgłębszej prawdy o sobie. Bo ta prawda jest już prawdą-przeciw-Pimce, została przez Sinkę-Pimkę i jego "kulturalne ciotki" urażona, wykrzywiona, a więc także sprowokowana... I ta obecność Pimki musi zostać - w imię prawdy - unaoczniona.
Mówiąc krótko, Gombrowicz odkrył, że każda forma jest całością adresowaną... że zaopatrzona jest jakby w wektor, ciążący ku jakiemuś człowiekowi albo społeczności. Lub przeciwnie: od tego człowieka czy społeczności odpychający czy oddalający. Dlatego też żadna forma - sytuacja czy układ - nie jest nigdy stabilna. Znajduje się zawsze w chwiejnej równowadze. Każda interwencja potwierdza
Pimko musi wtargnąć do powieści w momencie, kiedy bohater-narrator zasiada do pisania najgłębszej prawdy o sobie. Bo ta prawda jest już prawdą-przeciw-Pimce, została przez Sinkę-Pimkę i jego "kulturalne ciotki" urażona, wykrzywiona, a więc także sprowokowana... I ta obecność Pimki musi zostać - w imię prawdy - unaoczniona.<br>Mówiąc krótko, Gombrowicz odkrył, że każda forma jest całością adresowaną... że zaopatrzona jest jakby w wektor, ciążący ku jakiemuś człowiekowi albo społeczności. Lub przeciwnie: od tego człowieka czy społeczności odpychający czy oddalający. Dlatego też żadna forma - sytuacja czy układ - nie jest nigdy stabilna. Znajduje się zawsze w chwiejnej równowadze. Każda interwencja potwierdza
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego