stawały się w młodszych pokładach skalnych coraz większą rzadkością. Znajdowano za to rosnące ilości sprasowanego "iłu", siarczków antymonu, tlenków molibdenowych, żelazawych, soli niklu, kobaltu i tytanu.<br>Te metaliczne, osiem do sześciu milionów lat liczące warstwy, stosunkowo płytkie, zawierały miejscami silne ogniska radioaktywności, ale była to radioaktywność - w skali istnienia planety - krótkotrwała. Było zatem tak, jakby coś spowodowało w owej erze szereg gwałtownych, lecz miejscowych tylko reakcji jądrowych, których produkty zalegały w "metalicznych iłach". Poza hipotezą "&lt;orig&gt;żelazistoradioaktywnego&lt;/&gt; meteoru" padały inne, całkiem fantastyczne, wiążące owe osobliwe ogniska "gorąca promieniotwórczego" z katastrofą układu planetarnego Liry i zagładą jego cywilizacji.<br>Przypuszczano więc, że podczas prób