z płonącymi czerwonymi ślepiami - w dzień ludziach, w nocy wilkach - rozpowszechniły się szeroko. Wierzono, że przemiana następuje w nocy, przy pełni księżyca, kiedy to człowiek-wilk chce nasycić się mięsem. Rany zaś, które odniósł jako drapieżnik, pozostają również na ludzkim ciele. Niektórzy teolodzy doszli do wniosku, że przemiana człowieka w krwiożerczą bestię następuje za sprawą szatana. Nie jest to przekształcenie rzeczywiste, wszak tylko Bóg może dokonywać takich rzeczy. Demon sprawia jednak, że opętany nieszczęśnik widzi świat oczami wilka, ba, jest nawet jako złowrogi, pokryty futrem basior postrzegany przez otoczenie. Wierzono także, że wilkołakami stają się naturalnie dzieci człowieka-wilka, że wilkołactwem