szaletu i tam, szlochając rzewnymi łzami, padła jej na szyję.<br>- W pani nasza przyszłość! - załkała. - W pani rękach nasze życie. Wszystko dla pani! Wszystko!...<br>Równocześnie, jedną ręką zwisając na szyi osłupiałej pracowniczki ekspedycji, drugą pchała jej ostatnie, zachowane na czarną godzinę, sto złotych. Z dalszych, łzawych, dramatycznych, a chwilami nawet krwiożerczych okrzyków pani Matyldy napadnięta kobieta pojęła, że chodzi o prosty drobiazg, o przypieczętowanie dziwnej przesyłki nie dzisiejszą datą, a wczorajszą.<br>- Półtorej godziny! - szlochała pani Matylda. - Półtorej godziny!... I całe życie!... Co dla pani znaczy półtorej godziny!...<br>Doszczętnie otumaniona i niepomiernie zdumiona pracownica państwowa poczuła się wzruszona tragedią, wprawdzie niepojętą, ale