wapnia. Zbudowane są z niego zęby i kości kręgowców, a także muszle niektórych ramienionogów. Fosforan wapnia krystalizuje najczęściej w postaci hydroksyapatytu Ca10(PO4)6(OH)2. Jak łatwo policzyć, cząsteczka hydroksyapatytu składa się aż z 18 jonów. Tyle jonów musi się więc równocześnie uorganizować przestrzennie w roztworze, by utworzyć zaczątek kryształu.<br>Z tego wynika jego szczególna właściwość, nadzwyczaj doniosła dla paleontologów. Jest mianowicie bardzo szeroki przedział pomiędzy stężeniem, do którego jony fosforanowe i wapniowe mogą występować wyłącznie w roztworze, a stężeniem, powyżej którego musi następować wytrącanie. Pomiędzy tymi wartościami stężenia zapoczątkowanie krystalizacji wymaga istnienia centrów nukleacji. Mogą nimi być różne związki