rozczarowania wobec Gomułki, marazmu, atmosfery beznadziejności, aktem pogardy dla małej stabilizacji i próbą zdobycia niezależności wewnętrznej, perspektywy politycznej, pola do działania. Jako odkrywcy tej prawdy, że w PRL można działać politycznie poza partią, przeciw partii, niezależnie od partii, są członkowie "Ruchu" prekursorami opozycji lat siedemdziesiątych. Ich odważny sposób myślenia, wyostrzony krytycyzm i zaciekłość w poszukiwaniu przyczyn degradacji narodowej, wszystko to sprawia, że ich publicystyka brzmi wciąż aktualnie, w czym nie ma nic zaskakującego, gdy się zważy, że ideologią panującą jest ideologia "status quo".<br> Z dzisiejszej perspektywy związek ten od obecnych kół opozycyjnych różni wiele; w założeniach "Ruchu", w metodach jego pracy