lekceważyć.<br>Nie chcę "hańbie domowej" przeciwstawiać jakiejś chwały domowej. Bez ogródek mówiłem, że literatura polska po II wojnie światowej miała swoje załamania i upadki, lecz w perspektywie jej całości i w perspektywie epoki okazała wielką żywotność, dynamikę i odkrywczość. Miała swe małości, lecz i swą wielkość.<br>Nie przeczy to końcowemu kryzysowi. Tak długą i forsowną epokę, utratę wszelkich nadziei i perspektyw w stanie wojennym i zbyt przeciągające się wyczekiwanie na lepszą światową koniunkturę dla Polski - literatura nasza przypłaciła kryzysem i wyczerpaniem sił. W przewlekłym finale literatura polska dramatycznie sięgała po ostatnie swoje rezerwy. Dotychczasowy kod literatury, zwłaszcza heroicznej, wolnościowej romantyki został