załamana. <br>- A pan jest... Grzegorz, tak? <br>Pokręciłem przecząco głową. <br>- Już nie? Jak to u was szybko biegnie. Nie mogę się przyzwyczaić...<br>- Proszę pani... - chcę wyjaśnić sytuację, ale rezygnuję, milknę. <br>- Napije się pan herbaty? Właśnie upiekłam migdałowe ciasteczka. Ewa je uwielbia. Jakbym przeczuwała... Zapakuję trochę dla niej. Weźmie pan, dobrze? - I krząta się wokół herbaty. <br>- Ewa nie ma innej rodziny poza panią i stryjem? <br>- Ma ojca. <br>- To chyba nie może wchodzić w grę. <br>- Tak. Właściwie nie ma ojca. Mój brat zapomniał o nas wszystkich. Ale w takim wypadku... Sama nie wiem... Biedne dziecko. Nie mogę przyjść do siebie. Taka straszna operacja i ja