jest żywiołem dialektyczno-retorycznym. Przeważa tu funkcja pouczania, przekonywania i ostrzegania. Związek Chóru z przebiegiem akcji jest luźny. W tym względzie Kochanowski nie posłuchał zaleceń Arystotelesa, lecz poszedł za praktyką Eurypidesową. Pieśni mają wartość autonomiczną i tłumaczą się poza tekstem tragedii ("Wy, którzy pospolitą rzeczą władacie" jest przecież pieśnią czternastą ksiąg wtórych). Chór jest statyczny, prawie nie kontaktuje się z postaciami, jednak z wyjątkiem Kasandry, którą "wyprowadza na pokój" i której współczuje. Zważmy, że grupa chóralna składa się z panien trojańskich, choć do roli politycznego rezonera lepiej by się nadawał na przykład chór trojańskich starców. Skład ten nie jest jednak przypadkowy