zasadzkę i rozproszeni". Po trzyletniej wojnie Wielkie Księstwo Litewskie straciło ziemie czernihowsko-siewierskie położone na wschód od Dniepru. W ten sposób rozpoczęły się trwające 300 lat zmagania Litwy, wspieranej przez Królestwo Polskie, a po unii lubelskiej - zjednoczonej Rzeczypospolitej z Rosją.<br><br>Próba wprowadzenia rządów senatu w Królestwie Polskim. Zagrożenie ze strony księstwa moskiewskiego skłoniło Litwinów do ponownego nawiązania ścisłych związków z Polską. Toteż, gdy po śmierci Jana Olbrachta (1501) opustoszał tron Królestwa, gorąco poparli oni kandydaturę Aleksandra. Wielki książę, który nadanymi wcześniej przywilejami znacznie wzmocnił pozycję rady książęcej na Litwie, odpowiadał także oczekiwaniom dostojników polskich. Grupa ta, dążąc do uzyskania decydującego wpływu