od zawsze brodate oblicze. - Czy mogę pojechać z panem?<br>Zgodził się, oczywiście, z miłą chęcią. Powiedział, że teraz to dopiero się nagadają, za wszystkie czasy. Będzie, zresztą, wracał do Poznania jeszcze dziś, musi tylko odebrać od matki kosz jajek i wiadro czereśni.<br>Konrad, stojący obok z taką miną, jakby mu kto robił dotkliwą krzywdę, zawołał w tym momencie:<br>- Wspaniale! To ja też chciałbym jechać - czy mogę?<br>Kiedy pan Piotr zgodził się i na towarzystwo Konrada, Aurelia &lt;page nr=27&gt; zadbała o to, by go przedstawić. - Kolega ze szkoły - powiedziała, a Konrad spytał uprzejmie, czy mógłby wpaść tylko na minutkę do domu, za rogiem, na