znakomitymi, aby tych niebezpieczeństw szczęśliwie uniknąć. Nawet oni jednak muszą się liczyć z możliwym oporem ze strony tych odbiorców, których opinia jest decydująca - czytelników, dla których język francuski przetłumaczonych powieści Kundery czy angielszczyzna napisanych od razu w tym języku wierszy Brodskiego jest językiem ojczystym.<br> To samo odnosi się do każdego, kto próbuje opłynąć rafę tłumaczenia w sposób nie aż tak ambitny, na przykład - tak jak ja sam to od kilku lat czynię - ograniczając swoje próby pisania wprost w "przybranym" języku do mniej wymagających stylistycznie gatunków, tzn. do prozy eseistycznej czy krytycznoliterackiej. Pełna dwujęzyczność to przywilej niezmiernie rzadki, nawet gdy dostaje się