terapii szokowej", to nie wydaje się, by szczególnie niepokoiło go wolne tempo zmian na Węgrzech po 1989 r. w zakresie rozwiązań systemowych. W duchu zdecydowanie ewolucjonistycznym twierdzi on, że w sferze instytucjonalnej nie są możliwe zmiany skokowe, nawet w państwie, które było lepiej przygotowane do przejścia na gospodarkę rynkową niż którekolwiek z państw ościennych. Narzucenie systemu planowania centralnego u progu okresu komunistycznego również zabrało dużo czasu, mimo że rządzący dysponowali skutecznymi środkami przymusu. Tworzenie odpowiednich rozwiązań prawnych i powoływanie do życia spójnych z nimi organizacji wymaga sił i środków, których żadne państwo - niezależnie od tego, w jakim zakresie stosuje przymus - nie