oraz służby swoim kapłaństwem Ludowi Bożemu. I ta specjalna, płynąca z sakramentu, intymna więź z Chrystusem, która pozwala kapłanowi występować "in persona Christi" (jako Chrystus), której szczytem jest, gdy każdy z nas podczas Eucharystii mówi: "to jest Ciało moje" - Chrystusowe, oraz te publicznie w Kościele przyjęte zobowiązania są nieodwołalne.<br> Jeżeli ktoś popełnił błąd, jeżeli nie odnajduje się w tym powołaniu, jeżeli stracił to powołanie - co wtedy? Czy należy go za wszelką cenę trzymać w tych granicach?<br> To nie jest powołanie takie jak np. lekarza czy nauczyciela. To jest sakrament, który zawsze pozostaje ważny. I każdy z nas od początku wie, że