konfuzje. Zanim doszło do uformowania tego węgorzowatego rekina, dolny płat płetwy ogonowej i płetwa odbytowa upodobniły się do siebie, tworząc <br>niepozorne wyrostki, a płetwa grzbietowa zlała się z ogonową (ryc. 10.2). Prócz <br>uzębienia, dziedzictwem po wczesnych rekinach pozostał kolec na przedzie płetwy <br>grzbietowej, który wraz z nią przesunął się ku głowie.<br>Przykładem innej drogi rozwojowej jest charakterystyczny gatunek permskich łupków miedzionośnych, Janassa. Było to zwierzę o pokroju płaszczki, a aparat zębowy (ryc. 10.1A-B) składał się z kilku rzędów silnie zmodyfikowanych spiral zębowych tworzących razem swoisty "dziób".<br><br>&lt;tit&gt;Pochodzenie jesiotrów&lt;/&gt;<br><br>Pod naciskiem chrzęstnoszkieletowych drapieżników i w ścisłym związku z ich