i majdała się wokoł niego nie kończąca się kolejka cywilów. Świerzbiąc w nosie, parowała grochówka tak gęsta, że kocur mógł po niej spacerować. Nieraz w sąsiedztwie stawał drugi kocioł i kucharz wołał na cały głos: "Dzieci, proszę po kak-kało! Kak-kało!" Na tę okoliczność Jurek nosił przytroczony do paska kubek.<br>Ale jak się tu przemknąć z jednej kolejki do drugiej, jeśli nie wpuszczą z powrotem i nie dorwie się do grochówki, której w końcu dla wszystkich nie starczało, a przecież brał dla całej rodziny i dźwigał rodzinną odpowiedzialność. Dlatego starał się jak najrychlej dopaść kolejki po zupę, co wcale nie