najczęściej nie zaklęciami i czarną magią, lecz jednym pociśnięciem ukrytego guzika. Guzik ten kryje się zawsze w doborze słów, które budzą francuski temperament lub emocjonalność. Do Francuza najłatwiej trafić poprzez temperament - błyskotką. Gdy mówię o Niemcach, opierając się na doskonałej analizie <name type="person">Keyserlinga</> o embrionalności charakteru niemieckiego, gdy mówię o ich kulcie siły, wypływającym z głębokiego poczucia wewnętrznej słabości i galaretowatości; o nacjonalizmie narodu, który ceni go tak wysoko, dlatego że stosunkowo najłatwiej wynaradawia się i podlega obcym wpływom; o <orig>nadkompensacji</> - nie rozumiemy się. Ale gdy rzuciłem tytuł artykułu o Niemcach Emila Ludwiga, gdy powiedziałem "bandyci i muzycy", szkatułka otworzyła się. Tytuł