pozytywnie waloryzowanego zamknięcia w obrębie Podola. Stanowiły one przekonywający i szczery zarazem wyraz patriotycznych przeżyć polskiej zbiorowości w przededniu powstańczego odrodzenia i zarówno w zakresie świadomości ideowej, jak i ukształtowań formalnych sygnalizowały już ujęcia właściwe dla romantyzmu, stanowiąc punkt dojścia w procesie ewolucyjnych przekształceń twórczości Zaborowskiego. Znalazło to wyraz w kulcie wolności, pojęciu literatury jako wyrazu przeżyć zbiorowych, akceptacji modelu liryki tyrtejskiej i wieszczej zarazem, wprowadzeniu prowidencjalizmu i mesjanizmu w widzeniu dziejów, ukształtowaniu bohatera jako herosa, ale też i ofiarnika, ukazaniu historii żywej z punktu widzenia współczesności, zastosowaniu retoryki emocjonalnej oraz synkretyzmu rodzajowego i gatunkowego, przejściu od ujęć konwencjonalnych do konkretnych