Wiechowych wspomnień o przedwojennej Warszawie niech posłużą słowa, które wypowiedział do pisarza lodziarz: Panie szanowny, jak dziadek zacznie czasem opowiadać o &lt;orig&gt;tem&lt;/&gt;, co to byli za czasy, wszyscy płaczem jak na &lt;orig&gt;obstalonek&lt;/&gt;.<br><br>&lt;tit&gt;SPOŻYCIE NA PIECHOTĘ I OPĘDZLOWANE FLAKI&lt;/&gt;<br><br>Kiedy w powojennych felietonach Stefan Wiechecki zapuszczał się na tereny związane z kulinariami i kuchnią, częściej pisał o tym, czego brakuje w sklepach niż o tym, co się jada i pije. Ponad trzydzieści lat w Wiechowych opowieściach odzwierciedlały się chwilowe trudności aprowizacyjne.<br>Jeszcze na początku lat sześćdziesiątych autor wyśmiewał warszawiaków, którzy kupują towary na zapas z obawy na przykład przed końcem świata, tak