metrze, autobusach czy pociągach i wspólnie uczestniczą w demokratycznej konwersacji na temat stojących przed nimi kolektywnych decyzji wyboru. Negocjowanie tych decyzji jest łatwiejsze, jeśli możemy wszyscy przyjąć, że wspólnie akceptujemy pewien podstawowy zespół uniwersalnych wartości i kulturowych założeń. "W miarę jednak jak Wielka Brytania staje się coraz bardziej etnicznie i kulturowo zróżnicowana - stwierdza Goodhart - owa wspólna kultura ulega erozji".<br>Ten aprobowany szeroko przez intelektualną lewicę proces kulturowego zróżnicowania jest w potencjalnym konflikcie z inną cenioną wysoko przez nią instytucją - państwem opiekuńczym. I, co gorsza, na wzajemną sprzeczność społecznej solidarności i multikulturalizmu lewica była i pozostaje nadal ślepa. Goodhart nie ukrywa faktu