9 lat) zwiększa się wielokrotnie liczebność siewek, po czym następuje spadek. Po 17 latach udział genetów w populacji jest niewielki (30%), gdy na początku wynosił 50%. Wynika to z faktu, że z roku na rok coraz mniej potomstwa osiąga dalsze fazy rozwoju. Stale zwiększa się liczebność osobników juwenilnych jako efekt kumulowania się przez kilka lat potomstwa, tj. rozet, które nie osiągają fazy kwitnienia. Zjawisko to określane jest jako syndrom Oskara.<br>Regulacja liczebności przez proces wzrostu i starzenia genetów. Zmiana właściwości genetów z wiekiem, a zwłaszcza zmiana architektury ze zwartej na luźną oraz obumieranie starszych części genetów, doprowadza z czasem do ich