rzeczywistość w sztukę. Stąd tęsknoty, frustracje i ciągłe powroty do własnego więzienia. Typowa, polsko-komunistyczna la nausee. Ale nawet komunizmu nie można obarczać winą za wszystkie swoje kryzysy. "Jak mało znaczy własny życiorys - pisze Nowakowski o Czechowie - bogactwo zewnętrznych doświadczeń, przygody, podróże". A o Bablu: "Genialną właściwością Babla jest jego kunszt słowa, uroda, niebywała wyjątkowość tych słów, zdań, brzmiących jak poemat; mimo to nie rozbijają one toku narracji, piękno nie jest tu przysłowiowym kwiatkiem na kożuchu, wręcz przeciwnie, podnosi tę prozę wysoko, dodaje jej skrzydeł. Ta proza, będąc ziemią-realizmem, staje się równocześnie niebem-poezją".<br> Istnieje wewnętrzny sens podziału tej książki