zobaczenia.<br>I położyłem słuchawkę.<br>Poczułem się zażenowany tą głupią rozmową. Przecież nasza wspólna rzeczywistość była tak inna. Jąłem rozpamiętywać owe szczęśliwe noce spędzone z Olą. Wspólnie tworzyliśmy wspaniały sakralny poemat, odgrywaliśmy role wielkich kochanków średniowiecza. Aleksandra była damą mego serca zamieszkałą w odległej wieży, była rozkwitłą różą w środku rozległego, kunsztownie pielęgnowanego ogrodu, ja zaś giermkiem-pielgrzymem, żakiem i paziem, pieśń trubadurów nucącym, który ukradkiem po kwiat szczęścia się skrada.<br>VI<br>Po południu o wskazanej godzinie stawiłem się w Biurze Egzaminacyjnym. Sekretarz Generalny odczytał résumé moich działań od wyroku upadłości. Był tam paragraf poświęcony podróży do Brighton i spotkaniu z Hubertem