siedzą Pod Kasztanami, mogli w ogóle nie wyjeżdżać, wehikuł czasu ich trącił. Jezu, stówa to przecież był dolar, potem pięć takich to był dolar, a teraz gdzie. Dobrze chociaż, że dolar dalej kosztuje dolara, nie?<br>Rany, bredzę, bo jak mam nie bredzić? Jak się dwie noce balowało i rozpirzyło spory kurort... Spory. Nie, właściwie to mały. Kismet. Był Kismet i nie ma. A Ty, Boże, daj mi zapomnieć, zapomnieć, jak wygląda człowiek bez rąk. Niby miał, no miał. Upalone kikutki. Takiemu byłoby łatwiej na tych plastikowych siedziskach. Słowo daję, dla kadłubków ta poczekalnia. I tak dobrze, że nie ma ludzi.<br>Chociaż