z nich rzetelni naukowcy z kraj u, wypełniając białe plamy w rozwoju polskiej literatury po obu stronach "żelaznej kurtyny". Innym godnym ubolewania zjawiskiem jest przekazywanie archiwów po zmarłych osobistościach polskiej<br>emigracji prywatnym osobom lub instytucjom krajowym. Nie zawsze biblioteka może uratować takie zbiory przed przebiegłymi podchodami nadesłanych z kraju agentów, kuszących rodziny zmarłych najdziwniejszymi "darami". Utrata emigracyjnych archiwów wiązać się może (w związku z ciągłymi zmianami polityki PRL do emigracji) z całkowitą niemożnością korzystania z nich przez badaczy. Stąd wielokrotne apele Biblioteki Polskiej do społeczeństwa o przekazywanie jej zbiorów archiwalnych, księgozbiorów prywatnych i dokumentacji społecznej oraz funduszów na otwarcie osobnego pomieszczenia