przeznaczeniu i własnej chęci zagłady. A teraz szedł ulicami Breslau, w którym brunatna hiena faszyzmu podnosiła łeb, i śledził młodą Żydówkę, która tak strasznie przypominała mu Renię.<br>Zaczepił ją pod &lt;foreign&gt;Botanischergarten&lt;/&gt;.<br>Inge Bartsch obróciła głowę, wyrwana z zamyślenia, i uśmiechnęła się na jego widok.<br>- Tancerz... - szepnęła. - Jak miło.<br>Weszli za kute ogrodzenie kwietnego ogrodu. Drzewa malowane ugrem wznosiły błagalne gałęzie. Po brunatnej wodzie stawu pływały rozczapierzone liście klonów. Utopione konary wystawiały nad powierzchnię trupie kikuty. Powietrze pachniało ziemią.<br>- Czy myśli pan o swojej śmierci? - zapytała dziewczyna, łamiąc gałązkę płaczącej wierzby pochylonej nad brzegiem. Jej postać odbiła się na wodzie falującą plamą