z nią zniknęły kolory. A ty... ty jedna jesteś nadal kolorowa.&lt;/&gt;<br><br>***<br><br>&lt;div&gt;Bizbir, swoim zwyczajem, zatrzymał chmurę na jednym z balkonów zamku w Grodzie Purpurowym. Mrocznym korytarzem, w którym głucho dźwięczały jego kroki, dotarł do tej części, w której mieściły się komnaty mędrców. Pchnął rzeźbione drzwi i znalazł się w wysokiej, kwadratowej sali.<br>- Witaj, Bizbirze - powiedział zmęczonym głosem Gwidon na widok wchodzącego. Siedział w fotelu obok wygasłego kominka. - Dobrze, że już jesteś.<br>- Przybyłem najszybciej, jak tylko mogłem - odparł nieco opryskliwie Bizbir. - Czy Pani Dobra i Mądra cierpiała?<br>- Nie. - Gwidon przeczesał palcami brodę. Nie mógł oderwać wzroku od twarzy mędrca fioletowego. Oczy były