istoty występowania i stosowania cech prowadzi do wniosku, że realizują się one w przedmiotach tylko w postaci określonych stanów własnych. Zbiór stanów cechy odzwierciedla jej wewnętrzną i analityczną strukturę. Przy traktowaniu cechy jak zmiennej, stanem cechy będzie każda z wartości tej zmiennej. Wszystkie możliwe stany cechy tworzą zbiór (dla cech kwantytatywnych nazywany przedziałem zmienności lub rozstępem), będący najistotniejszym uszczegółowieniem cechy. Stany cechy umożliwiają badanie podobieństwa i różnic przedmiotów, którym przynależy dana cecha.<br>Określenie 1.3. Stanem cechy nazywa się każdą z możliwych realizacji (wartości) tej cechy.<br>Definiowanie jakości na podstawie stanów cech uwzględnia drugi i szczegółowy poziom poznania natury przedmiotów, występujący