Typ tekstu: Książka
Autor: red. Gomulicka Barbara
Tytuł: Pisarze polskiego oświecenia
Rok: 1996
Autor: red. Gomulicka Barbara
Tytuł: Pisarze polskiego oświecenia
Rok: 1996
wtręt moralizatorski. Wydanie „mów" w tym zbiorze miało także cel dydaktyczny: zalecane były uczniom jako wzór wymowy.
Największy rozgłos zdobył Potocki jako autor tekstów publicystycznych. Na początku roku 1816 włączył się do polemik z recenzentami teatralnymi, które ukazywały się w „Gazecie Warszawskiej". Początkowo podpisywał się literą W. Od kwietnia tegoż roku pisał do „Pamiętnika Warszawskiego" i tam, w stałej rubryce pt. „Świstek krytyczny", publikował swoje polemiki na różne tematy: teatru, prasy i wszelkich „płodów literackich". W roku 1820 wydał powieść satyryczną Podróż do Ciemnogrodu, w której wystąpił z niesłychanym temperamentem przeciw wszelkim przejawom „zabobonu", jeszcze
Największy rozgłos zdobył Potocki jako autor tekstów publicystycznych. Na początku roku 1816 włączył się do polemik z recenzentami teatralnymi, które ukazywały się w „Gazecie Warszawskiej". Początkowo podpisywał się literą W. Od kwietnia tegoż roku pisał do „Pamiętnika Warszawskiego" i tam, w stałej rubryce pt. „Świstek krytyczny", publikował swoje polemiki na różne tematy: teatru, prasy i wszelkich „płodów literackich". W roku 1820 wydał powieść satyryczną Podróż do Ciemnogrodu, w której wystąpił z niesłychanym temperamentem przeciw wszelkim przejawom „zabobonu", jeszcze
wtręt moralizatorski. Wydanie „mów" w tym zbiorze miało także cel dydaktyczny: zalecane były uczniom jako wzór wymowy.<br> Największy rozgłos zdobył Potocki jako autor tekstów publicystycznych. Na początku roku 1816 włączył się do polemik z recenzentami teatralnymi, które ukazywały się w „Gazecie Warszawskiej". Początkowo podpisywał się literą W. Od kwietnia tegoż roku pisał do „Pamiętnika Warszawskiego" i tam, w stałej rubryce pt. „Świstek krytyczny", publikował swoje polemiki na różne tematy: teatru, prasy i wszelkich „płodów literackich". W roku 1820 wydał powieść satyryczną Podróż do Ciemnogrodu, w której wystąpił z niesłychanym temperamentem przeciw wszelkim przejawom „zabobonu", jeszcze
