wierzb i perlistą majową rosą na ukwieconych łąkach. Jako arcybiskup Lusaki, miałem przy domu ogródek z afrykańską roślinnością. Była piękna, wdzięczna, oryginalna, ale ja chciałem uzupełnić jej urodę jeszcze czymś własnym. W moim ogródku "rozkazałem" rosnąć jaśminom, takim poczciwcom rodem z Europy. I, o dziwo, przyjęły się, rozwinęły, rozkrzewiły, rosły, kwitły i pachniały do zawrotu głowy. Niedługo im było kwitnąć i pachnieć wokół nuncjatury. Z uwagi na zmianę stanowiska, musiałem sprzedać budynek, a ten, mając innego gospodarza, zmienił otoczenie. Zasadzone moją ręką jaśminy wycięto.<br><br> * * *<br><br>Nostalgia ma różne odcienie i na pewno jest chorobą emigrantów. Nie wolno z nią walczyć, nie wolno