firnem a młodszym śniegiem powyżej; poziom zanieczyszczeń materiałem mineralnym; największa wartość stosunku (g) izotopów stabilnych tlenu (O/O), co oznacza wyższe temperatury podczas kondensacji śniegu; wyraźna szreń wewnętrzna lub warstwa lodu; wyraźne różnice gęstości, albo jeszcze inne kryteria. Dla pewności najczęściej stosuje się dwa lub więcej kryteriów łącznie. Na płaskowyżach lądolodu antarktycznego ablacja jest bardzo mała, bez dostrzegalnego topnienia na powierzchni, dlatego poziom z okresu minimum masy trudno określić wizualnie. Warstwą odniesienia może stać się wyraźny poziom szreni wgłębnej, formującej się w śniegu odkładanym jesienią (por. rozdz. 3.3).<br> System stałych dat wymaga pomiarów wykonywanych w określonych dniach, związanych z końcem