kawały chleba, maczał go w piwie i w serze. Wreszcie mógł się najeść.<br>Wpychałby w siebie chleb do rana. Pamiętał jednak, że przed świtem znów musi ukryć się w lesie. Wstał, odstawił naczynie na miejsce i rozejrzał za jakimś workiem. Nie znalazł pustego, wysypał więc z jednego orzechy i zaczął ładować chleb, brukiew i suszone ryby.<br>Worek był pełen. Ważył dużo, to prawda, ale Magwerowi ten ciężar wydawał się wręcz przyjemny. Cóż bowiem może być milszego dla głodującego jeszcze przed chwilą człowieka niźli sakwy pełne jadła.<br>Potrzebował jeszcze dobrych krzemieni i trochę suszonego próchna. Chętnie też zabrałby łuk, jakiś nóż i