na największą skalę pod pływającymi lodowcami szelfowymi. Określenie intensywności ich topnienia od spodu natrafia jednak na wiele trudności, związanych głównie z brakiem danych o temperaturze, zasoleniu i ruchu wód pod nimi. Ze względu na stopniowe oddawanie ciepła przez wody migrujące pod dnem zimnego lodowca szelfowego (od otwartego morza w stronę lądu), istnieje granica możliwości spełniania wspomnianych warunków. I.A. Zotikow (1982) określił szerokość brzeżnej strefy na ok. 150 km (dalej od krawędzi bariery lodowej następuje przymarzanie wody do dna lodowca, czyli akumulacja). Intensywność topnienia zmienia się w niej od ok. 50 - 60 cm/rok do zera, zatem jako średnią wartość można