wydajne mamrotanie... "Czterysta gramów<br>złota!" - wycedził naraz przez wąskie jak u węża<br>wargi, śliniąc sie przy tym obrzydliwie... Kapitan Hans byłby mu wytarł<br>obleśny pysk o najbliższy mur betonowy, ale chodziło o pośpiech...<br>"Wagę" rzekł od niechcenia kapitan Hans, a jego &lt;page nr=134&gt;<br><br><br><br>W.1 zastępca, Polak, młody i piękny, wdzięcznym i łagodnym ruchem zaczął<br>rozluźniać szeroki pas podtrzymujący spodnie... Zaskoczyło to Schweinkopfa...<br>stawiającego właśnie na mahoniowym kantorku marmurową białą wagę, pełną<br>złotych szal. Ale to, co<br>ujrzał, przeszło jego najśmielsze marzenia... bo oto<br>kapitan Hans wyjął nóż i jednym nieomylnym ruchem ciach! odciął czarną, grubą<br>klamre od pasa<br>i rzucił ją (gest