I nie minęła zdrowaśka jedna, a już pachoły zbójnika obskoczyli Sędziwoja. <br>- Spójrz w wodę na mą urodę! - wołał skurczony wiekiem połamaniec, lecz nie pomogło. Innego wykończyliby od razu na szaro, jego mieli przykaz dostawić żywcem! I wnet wielki stół dębowy w jaskini zapełnił się stertą kamieni alchemika. <br>- Ty pewnie myślisz, łajdaku - wrzeszczał dziki zbój - że joch prawdy nie zna? Co to jest, gadaj! <br>- Widzicie przecie sami, kamienie i rudy czeskie do prac moich przydatne... <br>Zatrzaskał się w pięści ze złości Czarny Paw. <br>- Kłamiesz! To złoto, brylanty i perły przez ciebie w kamień zonaczone*! Tak długo będziesz w lochu gnił, póki ich