w stosunku do wyjściowej sytuacji panowania kolonializmu wywodzi się z rzuconego przez Ho Chi Minha hasła wyzwoleńczo-rewolucyjnej jedności narodów półwyspu. Staje się ona faktem, chociaż jest to skomplikowany proces, który ma potężnych przeciwników. Świadczy o tym tragedia Kampuczy. <br>Na zawiłych pniach rozgraniczających w Indochinach narody, narodowości i plemiona krew lała się w ciągu tysiącleci. Najkrwawsza ze wszystkich była wielokrotnie przesuwana w dziejach granica między Wietnamem a Kampuczą. Tu najsilniej występowało też skontrastowanie dwóch stref etnicznych i kulturowych. Kolonizatorzy francuscy wygrywali antywietnamskie resentymenty Khmerów jedynie od czasu do czasu, w sytuacjach dla siebie krytycznych. Kierowani narastającym dążeniem do zdominowania półwyspu przywódcy ChRL