niechęć Pinokia. <br>Podszedł bliżej; ręce znieruchomiały, a potem nakryły <br>to coś w płachcie, ściągając na środek pryczy <br>jedną z kapot palacza.<br>- Po co przylazłeś? Gadaj i wynocha.<br>Pinokio wstał i zbliżył twarz do twarzy Adama. Nie miał <br>okularów. Oczy bez nich nie były mniej wypukłe; gorzej, <br>były martwe jak oczy lalki.<br>- Odwiedziłem Śliczną - powiedział Adam.<br>Powieki Pinokia drgnęły, a koraliki źrenic błysnęły <br>lekko. <br>- Gratuluję. Mnie to, co prawda, równo dynda.<br>- Nie gadałem z nią - ciągnął dalej <br>Adam. - Poszedłem z kartką. Żeby położyć <br>w pokoju, nie rzucać przez okno. Niech wie, co o niej myślimy. <br>Napisałem, co trzeba. Tak sądziłem...<br>- Robisz postępy