przepaść, czy tylko mrok daje złudzenie tej głębi. Zaczął zsuwać się ostrożnie. Mur w tym miejscu był wilgotny, porosły mchem i pnączami. Nasz detektyw na próżno szukał dogodnego stopnia. Naraz wysłużone trampki ześlizgnęły się z występu. Paragon zachwiał się i runął w dół...<br>Upadł na niezwykle gęste krzewy, usłyszał trzask łamiących się pod nim gałęzi, a potem zakołysał się jak na materacu. "Miałem szczęście" - pomyślał, gdy rozejrzał się wokół i ujrzał zwały gruzów. W mroku wyglądały jak fragment ponurej pustyni.<br>Nagle z lewej strony zarośli odezwały się nieludzkie ryki. Gdyby kogoś odzierano żywcem ze skóry, nie potrafiłby wydobyć z siebie bardziej żałosnego