jest wykorzystanie charakterystycznej dla procesu rozszczepienia właściwości jądrowej, mianowicie faktu, że na jedno rozszczepienie przypada emisja, średnio, więcej niż dwóch neutronów.<br> Już w podanym przykładzie (6.2.5-1) mamy do czynienia z pewną odmianą regeneracji paliwa, bo z 2,5 neutronów powstałych z 235 jeden zostaje zużyty na podtrzymanie łańcucha rozszczepienia, drugi idzie na wytworzenie nowego rozszczepialnego jądra ((...)) które zastępuje zużyte 235 i pozostaje średnio 0,5 neutronu na wytworzenie następnych jąder ((...)) otrzymanie pięć razy większej mocy, niż można przewidywać dla początkowej tylko ilości 235 Jednak w rzeczywistości proces ten jest bardzo mało wydajny, straty neutronów na skutek ucieczki i