części w strukturze kompozycji, skracając tekst i ograniczając muzycznie rozmiary do sześciotaktowej aklamacji &lt;name type="tit"&gt;Kyrie eleison&lt;/&gt;, zamykającej część I), natomiast &lt;name type="tit"&gt;Communio&lt;/&gt; tworzy ogniwo kolejnej części (wraz z Agnus).<br>Kompozytorzy w różny sposób integrują cykl &lt;foreign lang="lat"&gt;missae pro Defunctis&lt;/&gt;, tzn. stosują różne, wyróżnione uprzednio i scharakteryzowane, klasy lub też kategorie.<br>Karczyński preferuje integrację łańcuchową, zarówno w ramach poszczególnych części, jak i między częściami. Charakteryzuje się ona następstwem odcinków bez powiązań materiałowych, pozbawionych większych kontrastów wyrazowych. Płynność przebiegu odcinków sprawia, że poszczególne części nie tworzą struktur silnie zintegrowanych wewnętrznie, zamkniętych. Wyjątkowo stosuje kategorię dodawania &lt;gap&gt; i równocześnie korespondencji &lt;gap&gt;, powtarzając w sposób niemal prosty odcinek Hosanna w