i osoby Arafata, któremu wytyka się głównie bliskie stosunki z Sadatem, utrzymujące się do chwili propozycji wyjazdu do Jerozolimy. Można bez trudu domyślać się, że poza tymi podziałami kryje się Syria mająca zadawnione pretensje do Arafata i jego grupy z okresu wojny domowej w Libanie. <br>Spotkanie w Trypolisie będące wynikiem łańcuchowych reakcji ogarniających świat arabski stało się ogniwem następnego etapu. Tym razem w całej pełni wystąpiły destrukcyjne elementy w poczynaniach Sadata z tym, że poza wyrachowaną myślą polityczną kryło się tu również wiele irracjonalnych czynników wynikających z jego charakteru. Piątego grudnia Egipt w sposób natychmiastowy, nie znający precedensu w pokojowych stosunkach