masz, leżę... leżę. W stolarni pracujesz. Zjawił się u nas na zebraniach na Kole jeden uczeń stolarski. "Bartek" nazwaliśmy go. Nos perkaty, oczki niedźwiedzie, konopiasta czupryna, łebski chłopak...<br>&lt;gap reason="sampling"&gt;<br>Poprzez szyby, zaciemnione karbowanym w harmonijkę papierem, dolatywały chrzęszczące odgłosy. Mietek od dozorcy zamykał bramę o policyjnej godzinie, poruszając zardzewiałe zasuwy i łańcuchy.<br>Teraz dom odcięty od ulicy, dom, z którego nikt pod karą śmierci wyjść nie mógł, odpłynął od miasta jak statek, skazany na wewnętrzne życie. Ludzie zasypiali czujnym snem, gotowi zerwać się z łóżka, skoro rozlegnie się hałas przy bramie lub dzwonek wzywający dozorcę, lub jęk syren fabrycznych, ogłaszających miastu, że