XVIII wieku; o ile można się zorientować z danych szacunkowych, liczba "nowej szlachty" już w połowie stulecia przewyższała liczebnością starą szlachtę rodową. <br><br> Mimo traktowania szlachty jako głównej podpory swej władzy, Piotr Wielki nie zdecydował się na uznanie jakichkolwiek jej praw do samodzielnego działania. Ustanowione w 1713 r. w guberniach kolegia landratów z funkcjami doradczo-kontrolnymi, które miały być wybierane przez szlachtę, stały się mianowaną na wniosek gubernatorów ich świtą. Dopiero następcy Piotra, szukający wśród walki koterii dworskich poparcia w społeczeństwie, poszli na dalsze ustępstwa. Anna (1730-1740) zniosła w 1731 r. zakaz podziału majątku, wprowadzając równouprawnienie dziedziców; Piotr III zwolnił w