bilety tramwajowe, gdyż za sto takich biletów "człowiek ubogi" dostawał obiad w Towarzystwie Dobroczynności.<br><br>W domu wujostwa ustaliło się prawo pozwalające dzieciom wyjmować z kieszeni palta wuja Benedykta pozostawione tam miedziaki. Krysia i ja korzystaliśmy z tego prawa na równi z Antkiem i Zosią. Kupowaliśmy za nie w sąsiednim sklepiku landrynki - siedem za kopiejkę - oraz chleb świętojański. Codziennie też wrzucaliśmy parę kopiejek do miseczki żebraka, siedzącego z obnażonymi kikutami amputowanych stóp na wprost naszej bramy, na rogu zaułka zwanego Dowcipem.<br><br>Widok żebraka nasunął mi porównanie ze "sztundystą" i zapytałem Kazia, co jest lepsze: kraść czy żebrać .<br><br>- No, wiesz! - zawołał. - Żebrać wolno