przykład &lt;name type="tit"&gt;Powracająca fala&lt;/&gt; Prusa), naturalistycznej (głośna powieść Reymonta o łódzkich tkaczkach), populistycznej (grupa "Przedmieście"), epicko-realistycznej (&lt;name type="tit"&gt;Noce i dnie&lt;/&gt; M. Dąbrowskiej), została po zadekretowaniu socrealizmu zarzucona bądź zniekształcona.<br>Po 1956 roku politycy porzucili ostatecznie ośmieszoną ideę "powieści produkcyjnej", która doprowadziła ową tematykę do karykatury, i zaczęli za pośrednictwem swoich krytyków lansować ogólnikowo definiowaną "powieść o pracy", która nie zdobyła większego uznania. Nie prezentowała wprawdzie socrealistycznego hurraoptymizmu i jaskrawej propagandowej utopijności, ale w dalszym ciągu - choć na mniejszą skalę i w innym stylu - zawierała uproszczenia, przemilczała wiele spraw lub też ulegała naciskowi cenzury, zamieniając się dość często w tzw. powieść dyrektorską, czyli