tylko kimś ze starej ojczyzny.<br><br>Podniósł się z ukrycia i poszedł mu naprzeciw. <br>Po kilku krokach ochłonął. Zrozumiał, że pokazanie <br>się Wanyangeri nie doprowadzi do niczego dobrego. Spróbował <br>wsunąć się w krzaki, ale było już za późno. <br>Tamten zwrócił się w jego stronę gwałtownie, <br>zaskoczony, a kiedy poznał Awaru, począł łapać <br>powietrze szeroko otwartymi ustami. Dłonią sięgnął <br>do rękojeści noża wystającej z torby, potem opuścił <br>ją bezwładnie. Jego ciemna twarz zszarzała i skurczyła <br>się.<br><br>"To jasne - myślał Awaru. - Był <br>przecież pewien, że wydał mnie na śmierć".<br><br>- Idź precz! - zawołał ochryple Wanyangeri. - Czego <br>chcesz ode mnie?<br><br>Podniósł znowu rękę do rękojeści noża