twarz. Plac znowu zapełnił się ludźmi. W sąsiednich ulicach odbywał się już normalny ruch, a ja wciąż wirowałem na karuzeli, z rozwianymi włosami i dojmującym szumem w głowie. Nikt nie zwracał na mnie uwagi, tylko Klara wyciągała ręce i dawała mi rozpaczliwe znaki. Byłem przekonany, że właściciel karuzeli padł ofiarą łapanki i nikt już nigdy nie zatrzyma tej piekielnej maszynerii. Wreszcie jednak zjawił się także i on. Karuzela zaczęła zwalniać obroty, potem zatrzymała się. Zszedłem na ziemię zataczając się jak pijany. Klara podbiegła do mnie i w tym właśnie momencie dostałem gwałtownych torsji. Wymiotowałem na jej białą bluzkę, nie mogąc w