pasażerów. Rezultaty tego były opłakane. Po około dwugodzinnym szukaniu autobusu (znaleźliśmy go dzięki uprzejmości przygodnie spotkanych ludzi), udaliśmy się z powrotem do Zakopanego, zostawiając w Krakowie starszą panią, uczestniczkę pielgrzymki. Ksiądz proboszcz w asyście czterech księży, paru zakonnic oraz swoich parafian opuścił Kraków o godzinę wcześniej, a nas pozostawił na łaskę losu.<br>Uważam, że jeżeli ksiądz proboszcz w urządzaniu takich przejazdów nie ma żadnego doświadczenia, powinien powierzyć to komuś kompetentnemu. Należało chociaż jednego księdza lub zakonnicę przydzielić do naszej grupy.<br>Ta pielgrzymka pozostawiła nam bardzo przykre wspomnienia, za które księdzu proboszczowi na pewno nie należą się słowa podziękowania.<br><br>*<br><br>17 czerwca wstąpiłam