w latach pięćdziesiątych dwukrotnie przewyższały odsetki samobójców w miastach tego stanu. Zwrócono przy tym uwagę na charakterystyczny trend zjawiska. O ile bowiem samobójstwa w XIX wieku i pierwszej połowie XX wieku wyraźnie przeważały w miastach, o tyle już w 1950 roku w Stanach Zjednoczonych różnice te prawie się zatarły. W latach 1904-1913 współczynnik zgonów samobójczych (na 100 000 mieszkańców) wyniósł 18 dla miast, 12 dla wsi, w 1950 roku natomiast różnica ta znacznie się zmniejszyła (11,9 dla miast, 10,6 dla wsi). Ten nowy trend zjawiska dał przy tym asumpt Jackowi P. Gibbsowi do przewidywania perspektywicznego wzrostu liczby samobójstw